Ο γλάρος που βοσκούσε... ή αλλιώς το κυνήγι της μάθησης.

Τι κάνεις κύριε Γλάρε μέσα στο ξένο χωράφι; Τι ψάχνεις να βρεις στη γη;
Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα!


 
Δεν έχω ξαναδεί περισσότερες πορτοκαλιές στη ζωή μου από όσες αντίκρυσα διασχίζοντας τη λακωνική γη με κατεύθυνση τη θάλασσα. Τώρα καταλαβαίνω γιατί οι Λάκωνες μιλούσαν λίγο. Ήταν μπουκωμένοι με πορτοκάλια!

Το τοπίο εναλλάσσεται με σταθερότητα: πορτοκαλιές, ελιές και... πορτοκαλιές... και... ελιές. Γεμίζει το μάτι σου, χορταίνει από την πληθώρα. Εδώ πράσινο και πορτοκαλί η πηγή της ευτυχίας μου (η δική μου γη παράγει μαύρο), ώσπου να φτάσω στη θάλασσα. Κάπου εκεί όμως, ενδιάμεσα, κοίτα! Τι είναι αυτά; Σταμάτα! Στη μέση του δρόμου. Δεν θα σε ενοχλήσει κανείς εδώ. Είσαι λεύτερος να σταματάς στη μέση. Ακριβώς στο κέντρο. Κάντο αυτό στην πόλη και θα κερδίσεις εισιτήριο για τα επείγοντα. Ίδιος δρόμος, ίδια ανάγκη, ίδιο δικαίωμα. Τι αλλάζει; Ο νους. Αυτός είναι λεύτερος μέσα σε τόσο πράσινο. Εδώ μπορείς να σταματήσεις χωρίς να ενοχλήσεις αυτόν που προσπερνάει, χωρίς να σε "στολίσει".


Τι δουλειά έχουν οι γλάροι μέσα στο χωράφι; Βόσκουν οι γλάροι;; Μα τι στο καλό; Εντάξει, προφανώς, το φαινόμενο είναι σύνηθες για τους ντόπιους, για μένα όμως έκπληξη...

Αναπόφευκτα, η εικόνα των γλάρων μου έφερε στο νου τον "Γλάρο Ιωνάθαν" του Richard Bach. Κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω και κάτι ακόμα από την αλήθεια και τις ιδέες του Γλάρου και πάντα ζηλεύω... τη λευτεριά, το πέταγμα, την επιβολή πάνω στο σώμα και τα "όρια" της σκέψης. Η σκέψη που, απ'τη μια τυραννά, απ'την άλλη ελευθερώνει.

Κάποια από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα από το βιβλίο είναι:

"Φαντάστηκες ποτέ πόσες ζωές πρέπει να περάσουμε πριν καν να διαβλέψουμε πρώτη φορά τη σκέψη πως η ζωή προσφέρει πολλά περισσότερα απ'το φαγητό, τους τσακωμούς ή τη δύναμη στο Σμήνος;Χίλιες ζωές, Ίων, δέκα χιλιάδες ζωές! Κι ύστερα άλλες εκατό ζωές ώσπου ν'αρχίσουμε να μαθαίνουμε πως υπάρχει κάτι που λέγεται τελειότητα, κι άλλα εκατό χρόνια για να καταλάβουμε πως σκοπός στη ζωή μας είναι ν'ανακαλύψουμε αυτή την τελειότητα και να την αναδείξουμε. Ο ίδιος κανόνας ισχύει φυσικά, και για μας τώρα: διαλέγουμε τον επόμενό μας κόσμο μέσα από τα όσα μαθαίνουμε σε τούτον. Αν δε μάθεις κάτι, τότε ο επόμενος θα είναι όμοιος με τούτον, με τους ίδιους φραγμούς και τα ίδια ασήκωτα βάρη που θα πρέπει να ξεπεράσεις".

 
"Ξέχνα την πίστη! Δεν σου χρειάστηκε πίστη για να πετάξεις, χρειάστηκε να καταλάβεις το πέταμα..."
"Όλο σας το σώμα, από την άκρη της μιας φτερούγας σας στην άλλη δεν είναι παρά η ίδια σας η σκέψη, σε ένα σχήμα που σας είναι ορατό. Σπάστε τα δεσμά της σκέψης σας, και τότε, ταυτόχρονα, θα σπάσετε τα δεσμά του σώματός σας..."
 
-"Μάϋναρντ Γλάρε, είσαι λεύτερος να είσαι ο εαυτός σου, ο αληθινός εαυτός σου, εδώ και τώρα, και τίποτα δεν μπορεί να σταθεί στο δρόμο σου. Είναι ο Νόμος του Μεγάλου Γλάρου, ο Νόμος που Είναι."
-"Θέλεις να πεις πως μπορώ να πετάξω;"
-"Λέω πως είσαι λεύτερος."

"Βλέπει μακρύτερα κείνος ο γλάρος που πετάει ψηλότερα.


 

κείμενο by maccO
πηγές: Ο Γλάρος Ιωνάθαν, Richard Bach, Δ.Κ. Ζάρβανος, Αθήνα 1974

No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...